(( به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست))

معلم بزرگوارم

سوگند به میوه ی معراج دلم که زحمات بیکرانت را به تمنای وصال جویبار

دانش ومحبتی که به (( من ))

عطا کردی در دریچه ی قلبم به امانت نگاه می دارم ومی کوشم تا پاس زحماتت را تا

کنار حوض  کوثر با خود به یادگار داشته باشم.

توزیباترین واژه ی زندگی را با گلبرگ امید در قلب های شاگردانت نشاندی ودست های نیازمند به

علم ومعرفت را در آن ها سیراب کردی .تو به سان بسیجی سنگر مدرسه را نگهبان بودی

واسلحه ی تو علم ومعرفت توبود.

تورا می توان گفت که کیمیای معرفتی،گفته اند که شغل تو شغل انبیا ست.

احسنت بر تو که آبروی آدمیان در دوعالمی،

چشمان پر از مهرت  امتداد موفقیت را می نگرد وقدم های استوارت نهال امید را می کارد.

کلام زیبایت کلام عبودیت توست.تو طلوع معرفتی،تو بذر امیدی،تو دریاچه ی عشقی ،

تونیاز وصالی وتودیار آشنایی هستی که در تو غربت نیست ،نا امیدی نیست ودر تو غروبی نیست.

کلام زیبایت زمزمه ی عشق است وچه زیباست آن لحظه که زمزمه ی عشقت امید را به زیباترین

زبان معنا می کند تو با ارزشی به بهای تمام مرواریدهای دنیا ،تو درخشانی به درخشش تمامی

ستارگان آسمان ،تو زلالی به پاکی اب تمام چشمه ها .

کلاس مهربانیت درس وفا را به من آموخت وگذشت تو درس جوانمردی را وچه زیباست اهنگ

صدایت که گویی نغمه خوانی چلچله هاست ،خداوندا معلمم را دعا می کنم واو را در پیچ وخم

زندگی  به تو می سپارم که تو بهترین یاور وهمراهی.

        به نام حضرت حق

بارها اتفاقاتی در زندگی هر یک از ما می افتد که خود را پایان راه می پنداریم ،همه چیز را تمام شده تصور می کنیم وگویی که هیچ وقت این ناملایمت ها از بین نمی رود .

خدایی چند نفر از ما به جمله توکل بر خدا قلبا اعتقاد داریم .

چند نفر از ما اتفاقات بد زندگی را از بد شانسی خود تلقی نمی کنیم .

چرا همیشه منتظر اتفاقات خوبیم ؟

 ولی بیایید به عمق این جمله ی ناب فکر کنیم که:

اجازه بده مسایل به اندازه ای مهم شوند که واقعا اهمیت دارند.

سعی کنیم فقط برای امروز زندگی کنیم ومشکلات تمامی عمر را به یکباره بر دوش نکشیم.

این ما هستیم که اهمیت چیزها را تعیین می کنیم .وقتی به چیزی اعتنا نکنیم خود به خود

بی اهمیت می شود.

وقتی مفهوم رها کردن وبه خدا سپردن را درک کنیم ایمان هم رشد خواهد کرد وگویا مشکلات

حل نشدنی زندگی هم از طریقی که حتی فکرش را هم نمی کنیم به طور معجزه آسایی حل

خواهند شد .

امتحان کنید...

   پروردگارا !

آرامشی عطا فرما تا بپذیرم

آنچه را که نمی توانم تغییر دهم ،

شهامتی که تغییر دهم آنچه را که می توانم ،

وبینشی که تفاوت آن دو را بدانم . 

آن روز غروب جمعه بود .معمولا همه ی افراد دل گرفته اند وغم دنیا با آن ها هم آوایی می کند .

کتابی را که همسرم از مدت ها پیش برایم خریده بود را ورق می زدم ...

جملات زیبایی به چشم  ادمی را نوزش می داد وکم کم به روح هم نسوخ می کرد چند تایی از آن

ها را که برای من خیلی جالب بود مطالعه فرمایید:

((اگر جسم ،فکر وروحتان را پرورش دهید دیگر وقتتان به بطالت نخواهد گذشت وزمان زیادی

خواهید داشت ودیدگاه جدیدی به دست می اورید آن گاه می بینید که کارهای زیادی است که

باید به دست شما انجام شود وبه پایان رسد.))         برایان کاسلو

((تا وقتی به مشکلات چسبیده ام راه حلی پیدا نمی کنم.))     گمنام

((هر اتفاق کوچک وبزرگی که در زندگی ما رخ می دهد یک داستان است که خداوند از طریق آن

با ما سخن می گوید .هنر زندگی دریافت این پیام هاست .))      مالکوم ماگریج

((اگر ذره ای برای خودم ارزش قایل باشم می بینم که طبیعت هر گز موجودی به عظمت من

نیافریده است.))

             واین سخنان ادامه دارند...

          به نام خداوندی که همین نزدیکی است...

ایران مهد علم وادب ...

ایران سرای دانش...

ایران همیشه سر بلند...

ایران همیشه ماندگار...

ایران وطن من  ،   وطن تو  ،   وطن ماست  ...

 تا کنون خیلی از این کشور های به ظاهر صنعتی ومتمدن خواسته اند که فرهنگ غنی ایران و

ایرانی را زیر سؤال ببرند وخدا را شاکریم که تا کنون نتوانسته اند .

یک وقتی فیلمی ساختند وگفتند که در ایران هنوز مانند عصر حجر زندگی می کنند ولی قضاوت 

را باید به عهده ی دنیا گذاشت !

نمی دانم !آیا  دست یافتن به انرژی صلح آمیز هسته ای عصر حجری زندگی کردن است ؟

یا  این که مسابقات تلویزیونی ترتیب دهیم که در آن سوسک خوردن هنر باشد  !!!

 اگر ما تا آخرین قطره ی خونمان از میهن عزیزمان دفاع کنیم زندگی املی داریم یا باید به آن

افتخار کنیم ؟

 ای تازه به دوران رسیده های غرب زده بدانید که ما ، همه ی ما تا پای جان از عقایدمان دفاع

می کنیم وشما هم به مسابقات  مدرنتان ادامه دهید !!!

            خداوند زیباست وزیبایی ها را دوست دارد...

 باید به یکدیگر عشق بورزیم ،

اما عشق را به بند نکشیم .

بایکدیگر باشیم ویکدیگر را دوست بداریم ،

اما ...

نه آنقدر که نتوانیم بدون یکدیگر زندگی کنیم واسیر هم شویم؛

زیرا این امر سد راه موفقیت ها وپیروزی های ما می شود .

  باز هم یک خبر خوش ویک تبریک ویژه ...

دوستان خوبم ...

 باز هم اتحاد وهمبستگی ملت ما حماسه آفرید                                                    

((دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای ))

باز هم کلمه ی سحرآمیز ما می توانیم کار خودش را کرد

شکر وسپاس خداوندی را که همیشه وهمه جا پشتیبان ما بوده هست وخواهد بود

                                      با همین دیدگان دیدگان اشک آلود ،

                                     باهین روزن گشوده به دود،

                                     به پرستو،به گل،به سبزه درود!

                                                          به شکوفه،به صبحدم ،به نسیم،

                                                          به بهاری که می رسد از راه،

                                                           چند روز دگر،به ساز وسرود.

                                   ما که دل های مان زمستان است،

                                  ما که خورشیدمان نمی خندد،

                                 ما که باغ وبهارمان پژمرد،

                                 ما که پای امیدمان فرسود،

                                ماکه در پیش چشم مان رقصید،

                               این همه دود زیر چرخ کبود ،

                                سر راه شکوفه های بهار ،

                               گریه سر می دهم با دل شاد!

                               گریه ی شوق ،با تمام وجود!

                                                         سال ها می رود که از این دشت،

                                                         بوی گل یا پرنده ای نگذشت.

                                                        ماه ،دیگر دریچه ای نگشود ،

                                                        مهر، دیگر تبسمی ننمود!

                             اهرمن می گذشت وهر قدمش،

                             ضربه ی هول ومرگ ووحشت بود!

                                                        بانگ مهمیزهای آتش ریز

                                                        رقص شمشیرهای خون آلود!

                            اژدهامی گذشت ونعره زنان

                           خشم وقهر وعتاب می فرمود!

                           وزنفس های تند زهرآگین

                            باد، همرنگ شعله بر می خاست

                           دود بر روی دود می افزود!

                                                         هرگز ازیاد دشتبان نرود

                                                         آنچه را اژدها فکند وربود!

                                                         اشک در چشم برگها نگذاشت ،

                                                        مرگ نیلوفران ساحل رود

                                                        دشمنی کرد با جهان پیوند

                                                       دوستی ،گفت با زمین بدرود!

                           شاید ای خستگان وحشت دشت،

                           شاید ای ماندگان ظلمت شب

                            در بهاری که می رسد از راه

                          گل خورشید آرزوهامان

                          سر زد ازلای ابرهای حسود!

                          شاید اکنون کبوتران امید

                      بال در بال آمدند فرود

                                                     پیش پای سحر بیفشان گل!

                                                              سرراه صبا بسوزان عود !

                                                                   به پرستو ،به گل ،به سبزه، درود !                                                            

محبت اکسیری است که در پناهش جان رونق حیات می یابد و خار ارزش گل پیدا می کند.

کیمیایی است که خاک را به طلا بدل می کند و زیستن را معنای بودن می بخشد.زمستان جان به امیدش جامه ی بهار به تن می کند و تن تن پوش پاییز زندگی با یاد حضورش رنگ و جلایی دیگر می گیرد.راستی کدام یک از ما قادریم بی بودنش بودنمان را تحمل کنیم؟و در نبودش زندگی کنیم؟که هر جا نفسی بر اید به همت وجود اوست و چون فرو رود به امید حضورش خداوندی را سپاس که رحمان است و رحیم و راستی که چه زیباست تا در رحمت بی منتهایش رحمان را بر رحیم سبقت می دهد و این گونه درد امید را روانه ی جام دل ها می نماید.رحمانی که چتر رحمت بی منتهایش سایبانی است بر سر تمامی کائنات و چراغی است فرا راه انان که دنبال طریق هستند.خدای مهربانی که مهر در پناهش معنا می شود و محبت با تفسیر او معنایی دیگر می یابد و دامنه ی لطفش ان قدر وسعت می یابد که در تمام هستی ذره ای را نمی یابی که بر ان سایه نداشته باشد و لحظه ای را نمی بینی که در ان جاری نباشد و راستی چگونه می توان تصور کرد که بود و در پناهش نبود ماند و از او مدد و مهر ندید که امدنمان با مهر است و رفتنمان با امید حضور در امانگاه پر مهرش.

سیره ی حکومتی امیر المومنین (ع) کلید تحقق اصول چهارگانه ی دولت جدید کارگزاران نظام جمهوری اسلامی با نهادینه نمودن سیره های حکومتی پیامبر اکرم (ص) و امیر المومنین (ع) خواهند توانست تحقق بخش حکومت دینی و اهداف و ارمان های مقدس نظام باشندادامه مطلب...

چند دوبیتی به مناسبت حماسه ی نهم دی 88
نهم دی ماه نماد بصیرت و آگاهی ملت شریف ایران است.
آخ که این ضرب المثل ها در جای خود چه مفهومی دارند!!!
داستان دو برادر مهربان
فرض کن حضرت مهدی ( عج) ...
تولید ملی ، خود کفایی ، حمایت از تولید کنندگان داخلی
سپاسگزاری اکنون وهمین جا...
تسلیت به خانواده ی همکاران ازدست رفته ام...
زود قضاوت نکنیم ...
عصر جمعه شد و...
وااااااااااااااای خدا من خیلی شاکیم!
روز جهانی معلولین مبارک
ردپا
عکس های زیبایی از طبیعت
آغازی دوباره...
[عناوین آرشیوشده]